Bu, Vietnam'da savaşan ve sonunda evine
dönecek olan John adında bir askerin hikayesidir. John evine
gitmeden önce, San Francisco'da bulunan anne
babasına telefon açtı." Sevgili anne ve
babacığım, sonunda eve geliyorum ama birşey sormak istiyorum. Bir
arkadaşımı da beraber eve getirebilir miyim?
"Tabii ki" diye cevapladılar. "Onunla tanışmaktan
mutluluk duyarız". "Ama bilmeniz gereken bir şey var" diye
John devam etti," o savaşta ağır
yaralandı. Kara
mayınına bastı ve kolu ile bacağını kaybetti.
Başka gidecek hiçbir yeri yok. Onun bize gelmesini ve
bizimle yaşamasını istiyorum". "
Bunu duyduğuma çok üzüldüm oğlum, belki kalacak başka bir
yer bulması için ona yardımcı olabiliriz" "O hayır , onun
bizimle yaşamasını istiyorum ." "Oğlum," dedi babası,
" sen ne istediğinin farkında değilsin.
Böyle büyük bir sorunu olan birisi bizi çok rahatsız eder.
Bizim kendi hayatımız var ve böyle farklılığa izin veremeyiz.
Bence sen eve gelmeli ve bu çocuğu unutmalısın. O
kendi yaşamını devam ettirmenin bir yolunu bulacaktır."
O andan sonra, John telefonu kapattı. Anne vebabası
ondan başka bir söz duymadılar... Birkaç gün sonra,
San Francisco polisinden bir telefon
geldi.Oğullarının bir binadan düşerek öldüğünü söylediler.
Polise göre intihardı.Anne ve baba telaşla uçağa binerek oğullarının teşhisini
yapmak için San Francisco'daki teşhis morguna gittiler. John'u teşhis etmişlerdi.
Ama gözleri faltaşı gibi açılarak...
Bilmedikleri birşey farkettiler. John'un bir bacağı ve bir kolu yoktu..
Bu hikayede ki anne ve baba birçoğumuza benzer.
Etrafımızda iyi görünen ve neşeli insanları sevmek bize
kolay gelir, ama bize rahatsızlık veren özellikle
bizim kadar sağlıklı olmayan, bizim kadar
güzel olmayan ve bizim kadar zeki olmayan insanlardan
uzak durmayı tercih ederiz. Çok şükür ki bizi bu
kategoride gören birisi yok.
Karşılıksız sevmeyi
sonsuza kadar ailemizdendir ne kadar çirkin ne kadar
bu gün yatmadan önce Tanrıya biraz daha dua ederek
insanları oldukları gibi kabul etmemizi sağlamasını
isteyelim ve ne kadar farklı olurlarsa olsunla onlara
karşı daha anlayışlı olabilmeyi isteyelim.
Arkadaşlar çok nadir bulunan cevherlerdir.
Onlar sizi güldürür ve başarmanız için destekler.
Bazen tek kelime bazen bir cümle paylaşırlar ama her
zaman kalbinizi ona açmanızı beklerler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder