Bir yaz günü, plajda kumlarla oynayan iki çocuğu seyrediyordum.
Deniz kıyısında, kapılarıyla, kuleleriyle,
tünelleriyle kocaman bir kale yapmak için harıl harıl
çalışıyorlardı. Kale neredeyse tamamlanmışken,
büyük bir dalga gelip her şeyi sildi süpürdü.
Kocaman kaleleri bir anda ıslak bir kum yığınına
dönüştü. Bütün uğraşlarının bir anda gözlerinin
önünde yok olduğunu gören çocukların göz yaşlarına
boğulmalarını bekliyordum.
Ama beni şaşırttılar. Ağlamak yerine, ikisi de
kalkıp el ele tutuştular ve gülerek kıyıdan biraz daha
içerde yeni bir kale yapmaya giriştiler.
Çocukların, o anda bana önemli bir ders verdiklerini fark ettim.
Yaşamımızdaki her şey, yaratmak için üstünde çok
zaman ve enerji sarf ettiğimiz her karmaşık yapı,
aslında kumdan kalelerdir. Er ya da geç, bir dalga gelip
yılların çabalarını bir anda yok edebilir.
Sadece ve sadece başka insanlarla kurduğumuz
ilişkiler, her şeye direnir, ne olursa olsun sağlam kalabilirler..
Her şeyin yok olduğu anlarda sadece tutacak bir eli
olan insanlar gülümseyebilirler.. .
HAROLD KUSHNER
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder