Bir gün Delilik
yakın dostlarınıi kahve içmek üzere evine davet etmiş.
Herkes gelmiş. Kahveler içildikten sonra Delilik dostlarına
saklambaç oynamayı önermiş.
- Saklambaç mı?
-O da nedir? diye sormuş Merak.
- Saklambaç bir oyundur. Sizler saklanırken ben yüze kadar
sayacağım. Saymayı bitirdiğimde ilk bulacağım kişi benden sonraki ebe olacaktır.
Korku ve Tembellik dışıdakiler Delilik'in oönerisini derhal kabul etmişler.
- 1..., 2..., 3... diye yüksek sesle saymaya başlamış Delilik.
Acelecilik, ilk bulduğu yere kendini atıvermiş
Utangaçlık, her zamanki alışkanlığıyla bir ağacın gölgesine ilişmiş.
Neşe, bahçenin orta yerine doğru yönelmiş.
Hüzün, saklanacak yer bulamadığından ağlamaya koyulmuş.
Kıskançlık, Başarı'nın peşinden giderek yanı başındaki bir kayanın
Ardına sığınmış. Delilik saymayısürdürmüş...
Umutsuzluk, Delilik'in doksan dokuza geldiğini duyduğunda iyiden
İyiye umutsuzluğa kapılmış
- YÜZ ! diye haykırmış Delilik,
Saklanmayan ebedir, aramaya başlıyorum.....
İlk sobelenen Merak olmuş.
Birinci kurbanın kim olacağınıi o kadar merak ediyormuş ki, saklanmayı ihmal etmiş.
Bahçe duvarına baktığında, Delilik Kararsızlık'ı farketmiş; üzerine
tünemiş olduğu duvarın hangi tarafına saklanacağınıi düşünmekle meşgulmüş.
....Ve hemen ardından Neşe'yi, Hüzün'ü, Utangaçlık'ı sobelemiş.
Herkes yeniden biraraya geldiğinde Merak sormuş:
-Aşk nerede? Hiç Aşk'ı gören oldu mu?
Delilik, Aşk'ı aramaya koyulmuş. Dağlara çıkmış, nehirlerin
Yataklarına bakmış, ama Aşk'i hiç bir yerde bulamamış.
Çaresiz arayışını sürdüren Delilik, bir gül ağaci ile karşılaşmış.
Eline geçirdiği bir çalıyla ağacın dallarını, yapraklarınıyoklamış
Aniden tiz bir çığlıkla irkilmiş. Acıyla bağıran Aşk, diken batan gözünü tutuyormuş.
Delilik ne yapacağını bilememis. Özürr dilemiş, yalvarmış yakarmış
Aşk'a kendisini affetmesi için. O kadar üzülmüş ki, bir daha hayat
Boyu yanından ayrıllmayacağını bile vaadetmiş. Acısı biraz dinen Aşk
Sonunda özürleri kabul etmiş.
O günden beri Aşk'ın gözü kördür ve Delilik hep yanı başındadır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder